Depresja w ciąży i depresja poporodowa
1 stycznia 2019 roku, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 16 sierpnia 2018 r. w sprawie standardu organizacyjnego opieki okołoporodowej, na osoby sprawujące opiekę nad kobietą w ciąży, tj. lekarza ginekologa lub położną nałożono obowiązek przeprowadzenia „oceny ryzyka i nasilenia objawów depresji”.
Ocena ta ma być przeprowadzona pomiędzy 11 a 14 tygodniem ciąży, następnie pomiędzy 33 a 37 tygodniem ciąży, a w okresie połogu oceny stanu psychicznego położnicy, w tym ryzyka wystąpienia depresji poporodowej, ma przeprowadzić położna opiekująca się położnicą.
Według Ministra Zdrowia celem oceny ryzyka wystąpienia depresji w ciąży i po porodzie jest zwrócenie uwagi Pacjentki lub jej rodziny na występowanie możliwych objawów, ich obserwacji i zalecenia ewentualnej konsultacji psychiatrycznej lub psychologicznej.
za https://wyleczdepresje.pl/depresja-poporodowa/
Na depresję poporodową cierpi 10–15% kobiet, jednak ze względu na jej niską wykrywalność ten odsetek może być większy.
Gdy mówi się o zaburzeniach nastroju okresu okołoporodowego, często na myśl przychodzi jedynie depresja poporodowa – przypadłość dotykająca kobiety w okresie połogowym – tymczasem depresja może mieć swój początek jeszcze w czasie ciąży i przybrać na sile w momencie przyjścia dziecka na świat,
Mianem depresji poporodowej określa się zespół objawów, które pojawiają się zwykle w czasie pierwszego miesiąca po porodzie; epizod depresji poporodowej trwa zazwyczaj od 3 do 9 miesięcy, nieleczony trwa dłużej, objawy mogą występować nawet rok po porodzie.
Jeśli doświadczasz poniższych objawów, skonsultuj się z psychiatrą zajmującym się pomocą kobietom w ciąży i po porodzie :
• niepokój, lęk, natrętne myśli związane często z lękiem o rozwój i zdrowie dziecka,
• przygnębienie i obniżenie nastroju, niezdolność do odczuwania radości,
• nadmierna i nieadekwatna troska o zdrowie swoje oraz dziecka,
• zaburzenia snu,
• utrata apetytu,
• poczucie zmęczenia, wyczerpania, brak energii do realizowania codziennych czynności,
• znaczące problemy z koncentracją uwagi,
• przedłużający się baby blues,
• brak zainteresowania dzieckiem,
• poczucie winy, niskiej wartości i przeświadczenie o nieradzeniu sobie z rolą matki,
• myśli samobójcze lub myśli o zrobieniu krzywdy dziecku.